Gouda

Marja Schoenmakers, voorzitter van de SP Gouda bracht een werkbezoek aan de Goudse voedselbank. Daar keek ze mee hoe het er aan toe gaat in deze tegenwoordig helaas noodzakelijke organisaties. Natuurlijk stak ze ook haar handen uit de mouwen. Voor onze site doet ze verslag.

In een loods naast het station werd ik hartelijk ontvangen: een hele club mensen was bezig om wortels en aardappelen van grote in kleine zakken te doen. Ook lagen er nog bergen tomaten klaar om verpakt te worden. Ik kon dus meteen aanschuiven en vieze handen maken. Niet voor niets hadden de meeste vrijwilligers handschoenen aan: wortels zijn heerlijk en gezond maar kunnen vies zijn!

Van Gerrit Brinkman had ik al begrepen dat de club heel blij is met de transportband die in de loods geïnstalleerd kon worden. Er moeten zoveel kisten, dozen en tassen gevuld worden met brood, groente, pasta, beleg en lekkers, dat er zeker 12 man aan weerszijden van de band dit in de langskomende dozen moeten stoppen. Keurig volgens lijsten die elke donderdagmorgen weer opnieuw gemaakt worden, afhankelijk van de binnengekomen goederen.

Ik stond bij het brood: donker, licht, wit, gesneden, ongesneden, broodjes klein en groot, krentenbroden. En dan zorgen dat in alle dozen een eerlijk deel hiervan terecht komt. Het was hard werken!

Toen alles was ingepakt en in vrachtwagens geladen om naar de verdeelpunten te brengen, wilde ik weg. Maar ik werd meegetroond naar een tafel waar koffie geschonken werd en waar lekkers werd uitgedeeld. En waar even werd nagekletst. Ik werd uitgenodigd om toch vooral ook 's middags mee te doen met het uitdelen. Ik was bang geweest dat dat neer zou komen op aapjes kijken maar daar was geen sprake van.

Toen ik om 2 uur de Hemelvaartskerk binnenkwam, stonden een paar vrijwilligers al in de rij om om de beurt de juiste spullen uit de opslagruimte (Kerk!) te halen voor iedereen die zich bij de administratie meldde. Cliënten hebben allemaal een verwijzing gehad van bijvoorbeeld het maatschappelijk werk. Hun namen staan al in een groot schrift genoteerd met daarbij het benodigde pakket, bijvoorbeeld een eenpersoons- of gezinspakket. Een vrijwilliger gaat dat pakket ophalen en zet het op een tafel klaar zodat de cliënt de etenswaar over kan laden in eigen tassen.

Er wordt ook koffie en thee geschonken zodat er ruimte is voor een praatje. Je ziet veel mensen wat schuw binnenkomen en beleefd koffie afslaan: veel mensen schamen zich toch dat ze hun voeding hier moeten komen aanvullen. Sommige mensen zijn dit punt voorbij en kletsen even gezellig met elkaar. En natuurlijk zijn er soms cliënten die wanhopig zijn en verdere hulp nodig hebben; zij worden door de vrijwilligers goed doorverwezen. Soms is een simpel formulier voldoende om iemand weer op de rails te krijgen.

In de rij staand krijg ik nadere uitleg en merk ik nog meer hoe aardig en sociaal bewogen de vrijwilligers zijn. De enige echt jonge mensen blijken stagiaires te zijn: leerzaam en leuk toch, als dit werk meetelt voor een goed punt op school. Om 4 uur ging ik weg, niet voordat ik was uitgenodigd om een volgende keer toch vooral ook mee te lunchen.

Als echte SP-er vind ik natuurlijk, en met mij het bestuur van de voedselbank trouwens, dat voedselbanken overbodig zouden moeten worden. Maar zolang het nodig is en er zelfs uitbreiding gepland wordt, ga ik zeker vaker meehelpen!